Zaobserwujcie, w jaki sposób uczą się małe dzieci. Wszystkie nowe rzeczy poznają poprzez zabawę, bo to jedyna metoda ze stuprocentową skutecznością. Umysł jest zrelaksowany, pobudzony do kreatywnej pracy i gotowy, aby chłonąć wiedzę. W takiej atmosferze dzieci uczą się mówić i chodzić – a nie są to proste umiejętności! Dlaczego na pewnym etapie stawiamy granicę, której […]
Dzięki grom dzieci rozwijają kreatywność oraz budują relacje towarzyskie. Dodatkowa korzyść: grając z uczestnikami z innych krajów, uczą się języków. Jednocześnie trudniej im się uczyć, bo elektroniczne rozgrywki przyzwyczajają do szybkich sukcesów i schematów – to tylko niektóre wnioski z badania IBE wśród uczniów VI klas szkoły podstawowej.
Nie oglądamy gier – wchodzimy z nimi w interakcję, wczuwamy się w historię, przeżywamy i w pełni angażujemy się w podejmowane decyzje oraz to, co dzieje się na ekranie. Słowem – zanurzamy się w rzeczywistość elektroniczną.
Ucieczka od nieprzychylnej rzeczywistości, potrzeba akceptacji, odcięcie się od problemów – można mnożyć powody, dla których gry wideo zaczynają dominować w życiu. Od przyjemności uzależniamy się często i chętnie.
W latach 50. w USA uważano, że komiksy mają negatywny wpływ na młodych czytelników. Chwilę potem popularne było stwierdzenie, że to rock’n’roll nakłania do brania narkotyków. Z kolei heavy metal uznany był za winowajcę samobójstw nastolatków. Rosnąca popularność gier wideo kusi, aby to w nich upatrywać współczesnego czynnika deprawującego młodych ludzi. Czy słusznie?
Gry, podobnie jak książki, opowiadają o czymś. Poruszają pełną gamę tematów. Można mnożyć słowa, którymi z łatwością zcharakteryzujemy zarówno książkę i grę. Mogą być: militarne, przygodowe, z wątkiem romantycznym, futurystyczne, zabawne. Wykorzystaj to, aby zbudować most zrozumienia pomiędzy tobą a dzieckiem.
„Książkę byś poczytał” – to zdanie, które bardzo często słyszy młody człowiek zafascynowany grami komputerowymi. Najczęściej pada z ust rodziców, którzy nie chcą lub nie potrafią pochylić się nad tym, co robi ich pociecha.